Bezoek aan een regionale gevangenis in Fiche, 120 km ten noorden van Addis Ababa (2014)

47 vrouwen plus 16 kinderen leven samen in een ruimte waar 24 bedden zijn. De kinderen delen het bed of de grond met de moeder. Er is geen stromend water, het sanitair is afgrijselijk, er zijn 2 lavabo's en een douche, maar die zijn buiten gebruik (wegens geen water) en er zijn 2 hurktoiletten ook zonder water. Er is NIETS voorzien voor de kinderen: geen bedden, geen kledij, geen eten (ze delen het rantsoen met hun moeder:  injera met Shiro (saus van kikkererwten), nooit groenten en fruit), geen speelgoed, geen onderwijs, geen medische verzorging. Ze blijven er tot hun 12 jaar (soms ook langer). 

Start van het project in Fiche

Op 7 juli 2015 werd het door ons ingerichte klasje in gebruik genomen. De kinderen krijgen dagelijks onderwijs en 3 gezonde maaltijden. Schoolmaterialen en speelgoed werden aangekocht en een leerkracht, kinderverzorgster en kok werden in dienst genomen. In november 2015 vond een eerste medische check-up en training in handhygiëne plaats.

Bezoek aan Federale gevangenis Kaliti in Addis Ababa op maart 2015

Op een binnenplaats waarop de ruimtes waar de gevangenen slapen uitgeven, zitten, liggen, staan talloze vrouwen ons aan te staren. Ook op hun stapelbedden doden de dames hun tijd.
Een van de toegangsdeuren brengt ons bij het doel van ons bezoek: 2 ruimtes, vol bedden, elk met 25 moeders met baby's en peuters.
De bedden staan zo dicht op elkaar dat er van enige plaats om de baby's te laten kruipen of lopen geen sprake is.
De kindjes zitten samen met de mama's op de bedden, er zijn geen kinderbedjes. Ze slapen, huilen, krijgen borstvoeding...
De zee van bedden laat geen ruimte om iets op te bergen (als men al iets zou bezitten), maar vooral geen plaats om te staan, er dient over de bedden geklauterd te worden om de uitgang te bereiken.
Het "sanitair" bestaat uit een kleine plaats die vanuit de slaapruimte toegankelijk is. We zien een leiding met een kraantje boven een plastieken waterreservoir (leeg). Onze hoop op stromend water blijkt ijdel; er komt geen water uit de kraan.
Er zijn 3 gaten in de grond, toiletten dus. Geen deuren, geen water, geen privacy.
Op de binnenplaats waar enkele moeders op vuurtjes iets aan het koken zijn is het door de erbarmelijke staat van de bodem (scherpe stenen, oneffen aardegrond) ook hier niet mogelijk voor peuters om hun eerste stapjes te zetten.
Bovendien schrikt de onveiligheid voor hun kind de moeders af om zich onder de andere vrouwen te mengen. Er is heel wat frustratie, agressie en geweld onder de bijna 600 vrouwen die in deze kleine ruimtes samenhokken zonder iets om handen te hebben, zonder ruimte en zonder privacy. De hygiene is abominabel.
Moeders staren ons aan met een blik vol onbegrip, uitzichtloosheid, triestheid. Ze lijken om enig oogcontact te vragen, elke moeder wil met een zekere fierheid haar baby laten zien.
Een mama was pas bevallen, 7 dagen oud baby'tje. Haar celstraf duurt nog 3,5 jaar....